Opština Bačka Topola. Po mnogima, jedna od najlepših i najuređenijih komuna u Vojvodini, poznato pre svega po vrednim ljudima, a onda i po poljoprivredi, mesnoj industriji ali na žalost i zato što svaku godinu dočeka sa manjim brojem stanovnika. Ove 2019. manje stanovnika nego što je imalo lane, još manje nego preklane… Poslednji oficijelni podaci iz 2011.g, govore da je u 23 naseljena mesta živelo 33 321 stanovnika što je za 10.000 duša manje nego prilikom prethodnog popisa
.Dakle, hiljadu manje svake godine.
Naravno, taj podatak nije precizan. Koliko mu nedostaje da bude tačan i validan – ne zna se. Kao što se ne zna koliko je stanovnika unazad nekoliko godina otišlo iz svih naseljenih mesta.….
Bačka Topola ima 14.573 stanovnika, ali samo na papiru jer je i ovo podatak, star desetak godina. Poznavaoci prilika tvrde da godišnje glavni grad opštine napusti preko 500 ljudi pa bi to trebalo značiti da je sada ovde manje od 10.000 stanovnika. Stanovništvo odlazi u inostranstvo da radi i školuje se .
“Bačkotopolčani odlaze još od vremena sankcija, od devedesetih godina, procene su da je 20 do 30 odsto ovdašnjih porodica ostalo uinostranstvu, gde su pre dvehiljaditih išle da rade. A poslednjih četiri ili pet godina stanovnici Bačke Topole odlaze masovno u Madjarsku, Austriju, Nemačku. Neki da se školuju i studiraju, neki da rade. Imaju boravišne papire i zasnivaju radni odnos, najviše u industriji, poljoprivredi, na sezonskim poslovima a kad sezona prođe idu u prerađivačke i automobilske pogone. – kaže odbornik Skupštine opštine Janoš Hadži.
Madjari iz Vojvodine imaju u Madjarskoj sva prava kao građani te zemlje ističe Hadži.
Kada se u nekoj varošici u Evropi za jednu deceniju prepolovi broj stanovnika, onda je to više nego alarmantno. Nažalost, nama čitave oblasti ostaju bez ljudi i nikom ništa.Ako se osloniti na ispitivanja trgovinskih lanaca, koji ispituju potencijal potrošača, Bačka Topola sada ima oko 8000 ljudi.
Pusti grad i sela odavno su slika i prilika ekonomskog i socijalnog stanja opštine, ali su ranije dominantna bila kretanja ka većim gradovima, da bi se unazad nekoliko godina intenzivirao i odlazak ruralnog stanovništva u zemlje EU . Tačnim brojevima i procentima niko ne raspolaže, ali da je tako, pokazuju poluprazna sela, enorman pad broja đaka koji pohađaju nastavu u osnovnim školama.
” Srbija ne poseduje statističku evidenciju o emigraciji pa se istraživači ovog fenomena moraju oslanjati na statistike glavnih imigracionih država i međunarodnih organizacija. Međutim, pitanje statističkog obuhvata je uvek aktuelno i često diskutabilno. Godišnje statistike glavnih imigracionih zemalja evidentiraju migrante po zemlji u kojoj su rođeni, a ređe prema državljanstvu koje poseduju u vreme imigracije, a još ređe (samo popisima, uglavnom) prema nacionalnoj pripadnosti. Nepoznato je koliko je, na primer, Srba među onima koji su imigrirali, a koliko pripadnika nacionalnih manjina. Znanje jezika, nacionalna pa i verska pripadnost su činioci koji migrantima determinišu željene države destinacije. Pripadnici mađarske nacionalne zajednice u Srbiji preferiraju matičnu državu – Mađarsku. – veli Janoš Hadži.
